بیست و چند سال گفتیم و خندیدیم و خنداندیم ..
همیشه آدم سر خوش توی جمع بودیم ،
انگشت ها رو به ما : ( خوش به حالش ، چقدر می خندد و شاده )

اما در کنج تنهایی هایمان ، بغض هایمان را چال می کردیم ،
درد هایمان را در یک دفتر با خودکار سیاه نوشتیم ...

خاطره های خودمان را با رقصاندن کلمات باز گو کردیم ،
خواندند و گفتند : چه شعر تلخ و قشنگی ...!!

خم به ابرو نیاوردیم ،
تب کردند و برایشان مردیم ،
خودمان نبودیم و یادشان بودیم ،

با تو خندیدم و تنها گریه کردم ...

این را از من داشته باش :
آنهایی که بلند می خندند ، بی صدا گریه می کنند ....!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: